کفرناحوم
این فیلم رو امروز دیدم. فیلم روایت یک زندگی بود و بسیار تاثیرگذار.
یه سوالی که در اخلاقی بودن بچهدار شدن همیشه برام مطرحه اینه که آیا درسته یکی رو بدون اینکه خودش بخواد به این دنیا بیاریم؟
مایی که تو زندگیِ خودمون موندیم (چه از لحاظ مادی چه از لحاظ معنایی)، چی میشه که تصمیم میگیریم یکی دیگه رو هم به این دنیا بیاریم؟ یه کسی که مسئولیتش با ماست!
بچهها نسبت به پدر و مادر حقی ندارن اما پدر و مادر نسبت به بچه مسئولیت دارن و این از همینجا نشات میگیره که اونا تصمیمگیرندهی وجودش بودن. وقتی چون منی هنوز تو این موندم که «از کجا آمدهام؟ آمدنم بهر چه بود؟» چطور به خودمون اجازه میدیم پای یکی دیگه رو به این دنیا باز کنیم؟ ما مسئول جواب دادن به این سوالش خواهیم بود و وقتی خودمون پاسخی نداریم نباید به خاطر خودخواهی و اینکه دوست داریم حسِ پدر/مادر شدن رو تجربه کنیم، یکی دیگه رو هم دچار رنج کنیم.
اینها سوالهاییه که فعلا براشون جوابی ندارم. شاید به مرور زمان پاسخی براشون پیدا کنم.
- جمعه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۸، ۱۱:۲۲ ب.ظ