چرا میخوام ...؟
یه سری موضوعاتی هستند که این روزها ذهنم رو درگیر کرده و دوست دارم درموردشون بنویسم تا بتونم بهتر در موردشون تصمیم بگیرم: انصراف دادن از ارشد و اقدام برای مهاجرت‌ه.
و بعد هم یادم بمونه چرا این تصمیم‌ها رو گرفتم.
اول در مورد این می‌نویسم که:
انصراف دادن از ارشد
دلایلم برای انصراف دادن چی هستن؟
۱- رزومه‌ی ارشد خوبی ندارم. چون توی این دو سال زمان زیادی برای کارهای دانشگاه نذاشتم، تا حالا دو تا درس رو افتادم و به صورت کلی نمرات خوبی در ارشد ندارم (برعکس کارشناسی) و اگه بخوام مهاجرت تحصیلی کنم، قطعا باید با رزومه‌ی کارشناسی‌ام اقدام کنم و رزومه‌ی ارشد به دردم نخواهد خورد.
۲- چون باید مسائل مالی‌ام رو مستقیما مدیریت کنم، نیاز دارم کار کنم. با توجه به کشش الانم، نمیتونم همزمان هم کار کنم، هم کارهای درس‌ها رو انجام بدم و هم پروژه‌ی ارشدم رو. مخصوصا که عذاب وجدان پروژه‌ی ارشد و روبه‌رویی با بهرک همیشه همراهمه.
۳- الان که وضعیتم با آینده‌ام تقریبا مشخص شده (نسبت به دوره‌ی کارشناسی)، پذیرش، خوندن و یاد گرفتن درسی مثل روباتیک که میدونم توی آینده به هیچ کارم نمیاد، خیلی برام سخته.
۴- دوست دارم بتونم زیاد سفر کنم. اگه انصراف ندم، از طرفی منابع مالی‌ام برای سفر کردن محدودتر میشه و از طرف زمان کمتری خواهم داشت. مخصوصا از عید به بعد که احتمالا خیلی درگیر دادن پایان‌نامه و پروژه هستم چون نهایتا تا ۳۰ تیر باید دفاع کنم و برخلاف ورودی‌های سال‌های گذشته، فرصت خوب تابستون رو هم ندارم.
دلایلم برای انصراف ندادن چی هستن؟
۱- من نمیخوام قطعا آینده‌ی کاری‌ام توی زمینه‌ی صرف کامپیوتری و برنامه‌نویسی باشه و قراره با کار فریلنس و کارهای مشترک نیاز به دانش گردشگری-کامپیوتری باشه. به همین خاطر مدرک ارشد هوش مصنوعی حتی با نمرات بد میتونه کمک کننده باشه. چه برای اپلای کاری خارج کشور چه برای آینده‌ی کاری در ایران. میتونه فرصت‌های درآمدی بیشتری پیش روم قرار بده. مخصوصا اگه بخوام به سبک کار فریلنس زندگیم رو بگذرونم که زمان‌های بیشتری برای خودم داشته باشم.
۲- بچه‌ها میگن میشه پروژه‌ی ارشد رو یه ماهه جمع کرد و نمره‌ی قبولی گرفت. از این جهت نگرانی نداشته باش. مخصوصا که نه میخوای مقاله بدی نه نمره‌ی خیلی خوب میخوای. در حد قبولی اوکیه. میگن دفاع‌هایی که میشه رو بری میفهمی چقدر کشکه.
۳- حفظ ارتباط با جامعه‌ی دوستان دانشگاهی، استفاده از خدمات دانشگاه مثل فضای مناسب برای انجام کار در تمام روزهای هفته، اینترنت، غذا و ... که میتونه هزینه‌هام رو کم کنه.
۴- کلا ۸ ماه مونده از این پروسه‌ی ارشد. میشه با فشار بیشتر هندلش کرد.
نتیجه‌ی فعلی:
تا آخر این ترم با یه برنامه‌ریزی بهتر و سختگیرانه‌تر و کمی فشار تلاش کن که بتونی درس‌ها رو پاس کنی، اگه تونستی که ادامه بده و ترم بعد هم اون یه دونه درس و پایان‌نامه ارشد رو انجام بده، اگر نتونستی انصراف بده، چیز زیادی از دست نمیدی. به هرحال نگرانی نداشته باش اما تلاشت رو بکن که بتونی اوکیش کنی.
اقدام برای مهاجرت
یه چیزی که برام واضحه اینه که مهاجرت تحصیلی نمیخوام بکنم. چون آدم آکادمیک نیستم. خوشحالم که این حداقل برام مشخص شده.
سوالم در مورد مهاجرت کاری‌ه. چیزی که احتمالا پروسه‌اش ۱-۲ سال طول بکشه و قطعا سخت‌تر از مهاجرت تحصیلی‌ه.
اگه بخوام برم، کشورهای هدفم: کشورهای اسکاندیناوی، هلند، استرالیا هستند.
دلایلم برای مهاجرت کردن چی هستن؟
۱- اونجا میتونم زندگی اصیل‌تری داشته باشم؟ از روزهای عمرم استفاده بیشتری ببرم و در آرامش بیشتری باشم؟ بیشتر سفر کنم، بگردم و ببینم؟
۲- هجرت یکی از راه‌هایی که وجود داره برای رفتن به دنبال زندگی بهتر. آدم نباید پایبند به یک جا باشه و اگه میبینه شرایط زندگی کردن در جایی سخت شده و نداره، هجرت همیشه یک گزینه است.
۳- اگه بخوام بمونم و برای بهبود شرایط تلاش کنم، باید بهترین روزهای عمرم رو صرف کنم. احتمال زیادی وجود داره با سرکوبگری که الان وجود داره، که در بند بشم. به طور خلاصه باید هزینه بدم. شاید حتی هزینه‌ای به بهای کل زندگی. حداقلش اینه که زندگی با آرامشی نخواهم داشت.
۴- اونجا میتونم بیشتر رشد (رشد شخصی) کنم؟
۵- شاید در آزادی عمل اونجا بهتر بتونم به رشد آگاهی در ایران کمک کنم و هزینه‌ی کمتری هم بدم؟
۶- با این قدرتی که دولت مسلح پیدا کرده، عمر من احتمالا قد نخواهد داد در دیدن روزهای آزادی!
۷- از فشارها، تحقیرها و توهین‌های خانواده آسوده میشم.
۸- میتونم با داشتن گذرنامه‌ی یک کشور دیگه، راحت‌تر سفر کنم.
دلایلم برای مهاجرت نکردن چی هستن؟
۱- اگه برم به احتمال خیلی زیاد باید درگیر زندگی کارمندی‌طور (برده‌ی نظام سرمایه‌داری) بشم و باز هم این سال‌های جوونی عمرم رو برای تجربه‌ی اصیل زندگی از دست میدم (و در عوضش سرمایه بدست میارم)
۲- ارتباطاتم و دوستانم در ایران رو از دست میدم
۳- اینجا قطعا میتونم تاثیرگذاری بیشتری داشته باشم (اگه دوست دارم در زندگی بقیه تاثیر گذار باشم) و جای کار در ایران خیلی خیلی بیشتره ولی خیلی باید تلاش کرد
نتیجه‌ی فعلی:
هنوز نمیدونم!
ولی میدونم حداقل تا زمانی که هستم میخوام در حد خودم کاری کنم.
